زبان بدن کودک

فرزندپروری  می تواند با درک بهتر زبان بدن کودک راحت تر شود. روانشناسان معتقدند که بدن ضمیر ناخودآگاه است. به این معنی که بدن اولین نشانگر چیزی است که ذهن انسان درک کرده است. در حالی که در ارتباطات کلامی گاهی مغلطه، خطا و دروغ  وجود دارد، زبان بدن هرگز دروغ نمی گوید.

برخلاف ارتباط کلامی یا زبان اشاره،  کنترل زبان بدن عموما در اختیار خود فرد نمی باشد. به عنوان مثال، اگر که فردی انگشت اشاره اش را روی بینی خود کشیده و جمله ای را به پایان می رساند، این امکان وجود دارد که گفته های او دروغ هستند.

اهمیت درک زبان بدن کودک

یادگیری زبان بدن کودک برای والدین یک مهارت حیاتی است. به این دلیل که با کمک درک زبان بدن می توانید نگرش و احساسات غالب اعضای خانواده خود را بدانید. نظارت کردن بر احساسات کودکان وظیفه والدین است. مراقب احساس ایمان، ترس، پرخاشگری، کسالت، تمرکز، سرگرمی، لذت، یا بی حرکتی کودک خود باشید.

زبان بدن می تواند به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه رخ دهد. درک صحیح زبان بدن کودک به بهبود ارتباطات کمک می کند. در این مقاله، قبل از اینکه زبان بدن کودک را به صورت محدود بررسی کنیم، به دیدگاهی گسترده در مورد زبان بدن می پردازیم.

تعریف زبان بدن

زبان بدن ابزاری موثر در برقراری ارتباط، حل تعارض و تصمیم گیری درست در حین گفتگو است. اگر فرزند زیر هشت سال دارید، دانستن زبان بدن کودک تان می تواند به شما کمک کند که در رابطه با مسائل کوچک حداقل ناراحت نشوید. مادران همچنین می توانند با یادگیری خواندن زبان بدن کودک خود و تفسیر حرکات او جیغ زدن مداوم فرزند خود را کاهش دهند.

انواع زبان بدن

در گسترده ترین حالت زبان بدن به دو دسته تقسیم می شود:

1. زبان بدن مثبت
2. زبان بدن منفی

زبان بدن مثبت

یکی از جنبه های مهم در زبان بدن مثبت، داشتن علاقه واقعی به شخص دیگر است، که دراین حالت فرد با نگرش مثبت تمایل به گوش دادن و شرکت در گفتگو دارد. چنین افرادی:

حالت آرامی دارند:

در این وضعیت ممکن است فرد با دست های باز و راحت با تنفس آرام، در حال مذاکره باشد. اگر فردی کف دست های خود را نمایش می دهد، نشانه خوبی در ارتباطات کلامی او است، چرا که صداقت او را نشان می دهد.

تماس چشمی دارند:

معمولاً داشتن تماس چشمی در حین صحبت، نشانه علاقه بین افراد است. تماس چشمی مناسب به معنای خیره شدن به طرف مقابل نیست، بلکه شامل نگاه های گاه به گاه که اذیت کننده نباشد، است.

سر خود را تکان می دهند:

هم در کودکان و هم در بزرگسالان، تکان دادن سر نماد تفاهم، توافق و علاقه عمومی است.

به یکدیگر نزدیک تر می شوند:

نزدیک شدن به فردی که در حال صحبت کردن است نشان دهنده علاقه بسیار زیاد به او می باشد، کم شدن فاصله بین طرفین به صورت ناخودآگاه نشان می دهد که موانع میان آن ها در حال از بین رفتن هستند.

لبخند می زنند:

لبخند زدن به عنوان زبان جهانی برای نشان دادن تمایل برای برقراری ارتباط است.

زبان بدن منفی

خمیازه کشیدن

خمیازه کشیدن در زبان بدن کودک یا بزرگسال نشان دهنده سردرگمی و کسالت است. یعنی طرف مقابل یا زیاد حرف می زند و یا حرف هایش بی ارتباط با موضوع است.

خم شدن

این نشانه مستقیم عدم تمایل برای برقرای ارتباط است، به عنوان مثال وقتی چیزی را با دست به طرف مقابل تعارف می کنید و کودک یا بزرگسال نزدیک نمی شود تا آن را از شما بگیرد و برای دریافت آن خم می شود، نشان می دهد که اصلا تمایلی برای برقراری ارتباط با شما ندارد.

بی حوصلگی

قطع کردن سخنان، باز و بسته کردن دهان، صحبت کردن، یا قطع کردن صحبت دیگری با کف دست باز، نشان دهنده اختلاف نظر و تحریک پذیری فرد است.

تنش در بدن

ابروی چروکیده، بازوهای جمع شده روی قفسه سینه و حرکات تند بدن نشان دهنده وضعیت ذهنی نامنظم و غیر قابل پذیرش است.

حالات منفی صورت

این حالت ممکن است شامل اخم کردن، تکان دادن سر و باریک شدن چشم باشد.

حواس پرتی مداوم

خیره شدن تصادفی و بی نظم به اطراف، ورق زدن مجلات بدون اینکه مطالعه شوند، یا خیره شدن به بدن یا لباس افراد، نشان می دهند که فرد دچار اضطراب شده است.

نشانه های غیر کلامی یک کودک

در این بخش، نشانه های خاصی از زبان بدن کودک به شما معرفی می شود، تا بهتر بتوانید کودک خود را در وضعیت های مختلف درک کنید. در اولین قدم در نظر داشته باشید که اگر چه ممکن است زبان بدن شما برایتان دغدغه نباشد اما فرزندتان همه چیز را یاد می گیرد و از شما تقلید می کند.

مهم است که بدانید زبان بدن شما به فرزندتان می آموزد که چگونه دنیا را درک کند. همانطور که تعریف و تشویق فرزندانتان به آن‌ها احساس خوبی نسبت به خودشان می‌دهد، نوازش کردن، لبخند زدن، بوسیدن و در آغوش گرفتن کودک، خصوصیت محبت آمیزی را در شخصیت آن‌ها ایجاد می‌کند.

برجسته ترین زبان بدن کودکان برای برقراری ارتباط با دیگران:

کشیدن یک راه معمول ارتباطی کودکان است. کودک وقتی شما را می کشد، ناراحت است. کودک زمانی که هیجان زده، خسته، تشنه، بیمار یا ناامید است، ارتباط برقرار می کند. مراقب باشید وقتی بازوی شما را می کشند قصد دارند که توجه شما را جلب کنند.

چسبیدن به شما – بین سنین 4 تا 6 سالگی، کودک واژگان کافی برای برقراری ارتباط را یاد گرفته است. با این حال، ممکن است نتوانند احساسات خود را مواقعی که اضطراب را تجربه می کند، ابراز کنند، بنابراین صورت خود را در پاهای شما فرو کرده و با ترس به شما می چسبند.

یک مثال معمولی زمانی است که کودکان برای اولین بار به مدرسه می روند، توصیه می شود در این مواقع برای برقراری تماس چشمی بهتر و انتقال آرامش به کودک، زانو بزنید و او را در آغوش بگیرید. در چنین لحظاتی، بهتر است او را با صحبت های خود آرام کنید.

وقتی کودکان به گروه سنی 7 تا 9 سالگی می رسند، رفتار آنها تحت تأثیر افراد خارجی از جمله دوستان و معلمان قرار می گیرد. آنها در این سن در مورد دنیای اطراف خود بیشتر یاد می گیرند. صفات شخصیت منفی در این دوره از رشد کودک شروع به تجلی می کند. به زبان بدنی که فرزندتان در این سن استفاده می کند، توجه کنید.

برای فرزندپروری موفق، باید الگوهای رفتاری خاصی را یاد بگیرید – حرکات بدن و حالات چهره فرزندتان زمانی که صادق نیستند را به یاد داشته باشید، توجه کنید که او را قضاوت و یا محکوم نکنید. بلکه این کار فرصتی است تا فضیلت صداقت را در کودک خود تقویت کنید.

بی قراری در رفتار

بی قراری کودک نشان می دهد که او در وضعیت ناراحت کننده ای قرار دارد و هنوز تصمیم نگرفته است که در مورد موضوع صحبت کند یا ساکت بماند. در این حالت بهتر است فرزند خود را به داشتن یک فعالیت سخت مانند پرش یا لگد زدن بعد از توپ ترغیب کنید. والدین همچنین باید در این شرایط از فرصت استفاده کنند و به کودک یاد آوری کنند که شما همیشه برای گوش کردن به حرف های آن ها آماده هستید.

نتیجه گیری در رابطه با زبان بدن کودک

راه‌های مختلفی وجود دارد که می‌تواند برقراری ارتباط با کودک را آسان‌تر کند. اساسی ترین وسیله برای آموزش مهارت های ارتباطی به کودکان، اشاره به مثال هاست. به کودک بیاموزید که چگونه برخی ژست ها و حرکات بدن نشان دهنده احساسات خاص هستند.

شناسایی الگوهای فکری منفی از طریق رفتار فرزندتان و جلب کردن توجه او به افکار و احساسات خوب در مورد خودش به او کمک می کند وجدان و شخصیتی قوی داشته باشد.